Dit schilderij is van Arthur Hughes en heeft als titel He is Risen The First Easter. Geschilderd rond 1893-1896.
Ik was op zoek naar een paasschilderij van de pre-rafaëlitische broeders, maar dat viel nog niet mee. Ligt waarschijnlijk aan mijn zoektalenten, maar wellicht ook aan het feit dat Jezus geen vrouw is. Immers de vrouw is een geliefd object bij het broederschap.
Wie is deze Arthur Hughes? Wat mij betreft een onbekende! Geboren in 1832, gestorven in 1915, uit Engeland. Hij is een vroeg talent. Studeerde aan de Royal Academy of Arts. In 1850 maakte Hughes kennis met de Prerafaëlieten via het lezen van hun (slecht kortstondig bestaan hebbende) tijdschrift The Germ. Vanaf dat moment 'bekeerde' hij zich tot de inzichten van de groep. Hij werd daarbij aangemoedigd door met name Millais en Rosetti. Mede vanwege zijn aangename karakter en bescheiden opstelling werd hij in het gezelschap van de Prerafaëlieten een zeer gezien persoon. Hughes illustreerde een groot aantal boeken en tijdschriften. Hij wordt gerekend tot de fameuze groep illustratoren die bekend werden als de 'Sixties School'. In 1850 ontmoette hij zijn toekomstige vrouw Tryphena Foord, met wie hij in 1855 trouwde en zes kinderen zou krijgen.
Waarom dit schilderij? Zondag a.s. (24 april 2011) is het Pasen. We denken aan Jezus' opstanding. Hughes heeft deze geschilderd. Of eigenlijk ook weer niet. Want net als in de verhalen van de evangelisten maken we de opstanding zelf niet mee. We lezen 'm alleen vanuit het perspectief van de vrouwen. Zij kwamen te laat en daarmee wij ook. De steen was al weggerold, de linnen keurig opgevouwen. Jezus was al weg. Er blijven alleen getuigen achter: staand en liggend. De engel staat! Fier rechtop! Licht schijnend! Even denk je als kijker dat Hughes Jezus geschilderd heeft, maar dat kan niet. De vrouwen kwamen te laat. Liggend de soldaten. Omver geblazen. Zij hebben Jezus wel gezien, maar hebben die aanblik blijkbaar niet kunnen verdragen. Je ziet het schild nog opgeheven liggen, ter bescherming van hun ogen.
Links de vrouwen. Ze doen voorzichtig. Geschrokken van het staan en het liggen. In hun handen een mandje met daarin de olieën om Jezus te balsemen. Maar dat hoeft niet meer. Een levende wordt niet gebalsemd. Links bovenin een duif. Wat doet die daar? Ze kijkt also ze alles heeft gezien en begrijpt. Symbool van de Geest? Hij zal het straks allemaal aan ze uitleggen. Nu is het nog niet te begrijpen. Maar 50 dagen na Pasen worden mannen vervuld met de Geest. Stotteraars worden redenaars.
Typisch zijn de bloemen! Kenmerkend rafaëlitisch! Maar nu zijn ze nog bijzonderder. Bloeiende bloemen. Symbool voor het leven dat begint met Pasen. Ze bloeien op een graf dat een doorgang werd naar het leven!
